woensdag 28 mei 2014

r>g

Op de een of andere manier heb ik moeite met formules. Iets in mijn hoofd blokkeert op het moment dat ik een formule zie. Maar de afgelopen tijd is deze formule ‘r>g’ zó vaak langsgekomen dat ik haar zonder veel moeite kan toelichten. De geestelijk vader is Thomas Piketty. Hij is de schrijver van het boek Capital in the Twenty-First Century. Hij heeft heel veel data verzameld over economische groei en op grond van die data geconcludeerd dat het rendement op vermogen (r) structureel hoger is dan economische groei (g). Dus r>g. De verdeling tussen die twee is ongelijk en wordt alleen maar ongelijker. De rijker worden steeds rijker en daar kunnen we eigenlijk niets aan doen volgens Piketty.

Ik ben geen econoom en laat me snel overtuigen. Ik lees het boek niet, maar haal mijn informatie uit de krant. Dan moet ik maar hopen dat ik het goed begrepen heb en dat de krant het mij goed uitgelegd heeft. Er zijn mensen die daar ook weer aan twijfelen. Zij beweren dat de media - en in hun kielzog wij allemaal - meegaan met hypes die berusten op halve waarheden. Niemand neemt de moeite om te onderzoeken of het beweerde klopt. Om het boek, het onderzoek of wat dan ook dat aan de basis ligt van de hype zélf te lezen. Wij praten elkaar allemaal na.
Als de helft van de mensen net zo doet als ik, dan zit daar zeker een kern van waarheid in.

 
Gisteren las ik in de NRC van 27 mei 2014
Gisteren las ik in de krant, de NRC van 27 mei 2014, dat de Financial Times en The Economist ruziën over het werk van Piketty. The Financial Times heeft de onderzoeksresultaten onder de loep genomen en fouten ontdekt. In een aantal gevallen heeft Piketty met jaartallen en gegevens ‘gegoocheld’. The Economist verdedigt Piketty. Zij erkennen dat sommige kritiekpunten terecht zijn, maar verwerpen andere. Ik vorm me hier geen gefundeerd oordeel over. Ik heb geen behoefte om het boek te lezen en laat de discussie aan de kranten en Piketty zelf over.


Maar wat mij triggerde is dat de discussie wordt gevoerd op basis van onderzoek van de data. Die zijn namelijk voor iedereen toegankelijk. Piketty heeft al zijn data en zijn onderzoeksmethoden gepubliceerd. Daarom kan de Financial Times zijn data onderzoeken en fouten vinden. The Economist kan Piketty verdedigen op basis van diezelfde data en Piketty kan zich verantwoorden en uitleggen waarom hij bepaalde stappen gedaan heeft. Of hij kan dat niet, maar dan is dat ook duidelijk.

‘De zaak Piketty’, een mooi voorbeeld om met studenten te bespreken. Laat maar zien wat je gedaan hebt en voer de discussie. Over ethiek en transparantie. In tegenstelling tot wat misschien verwacht wordt, zal deze discussie Piketty geen windeieren leggen. Veel publiciteit in minimaal twee kwaliteitskranten in Engeland en nog een heleboel andere in de rest van de wereld.
Ook daar kunnen wij van leren...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten