De Zorg Draait Door

Een uur geleden nam ik afscheid van een groep studenten van de opleiding Management in de Zorg en nog steeds voel ik de ontroering hoog in mijn keel. Elf persoonlijke verhalen van betrokken mensen die als leidinggevende in een zorginstelling werken. 

Ik was deze ochtend tafeldame van Erik Hornman bij De zorg draait door. Erik Hornman is een externe relatie van een van de docenten. Hij heeft ervaring met deze werkvorm. In het format van DWDD werden elf studenten van Management in de Zorg bevraagd over hun visie op de toekomst van de zorg. Ze zijn bijna aan het eind van hun opleiding, wat rest is nog het afstudeerwerk en een eindgesprek waarin de visie op het beroep centraal staat. Deze De zorg draait door is bedoeld om die visie scherp te krijgen en ook echt te articuleren.

Erik speelde Mathijs van Nieuwkerk, een Mathijs die goed doorvraagt. Hij geeft zijn gesprekspartners de ruimte om hun verhaal te doen, maar 'dwingt' hen ook om hun mening te geven en toe te lichten. De studenten hadden allemaal een vraag ingebracht die hen bezighoudt als het gaat om de toekomst van de zorg. Erik had die geclusterd in thema's. Steeds werden twee studenten voor wie dat thema opportuun was aan tafel genodigd en voerden we een gesprek van ongeveer een kwartier.

Ze herkennen alle thema's, zelforganisatie en zelfsturing, robotica en domotica, werk- en regeldruk, bezuinigingen en digitalisering, verlies van persoonlijk contact, leiderschap, samenwerking. Ze zitten vaak op een plek tussen primaire zorg en het organisatiebelang. Dat is geen gemakkelijke plek, want lang niet altijd gaan de belangen samen, dat bleek vanochtend ook. Het zou dus een ochtend van klagen en wijzen naar anderen kunnen zijn, maar dat was het niet!

Ik zag en hoorde een enorm elan. Innovatiekracht en bereidheid om hún mensen, hún team, te inspireren, te ondersteunen, te helpen. Maar ook om los te laten en eigenaarschap te geven.

Ik zag en hoorde hoe zij dat dan aanpakken. Hoe je een medisch analist uitnodigt om de hiërarchie ten opzichte van de arts te doorbreken en initiatief te nemen bij de invoering van een nieuwe techniek. Hoe je in gesprek met een medewerker ontdekt de verantwoordelijkheid als persoonlijk begeleider te zwaar valt, dus dat diegene veel gelukkiger wordt als assistent-begeleider. Hoe je met een medewerker die al dertig jaar hetzelfde werk doet op zoek gaat naar de passie en probeert het hart voor de zorg en de cliënt weer terug te vinden. Hoe je een jongere laat inzien dat de medewerkers geen regels hebben bedacht om te pesten en vervolgens samen een oplossing bedenkt. Hoe je ondanks beperkte budgetten, maar 'creatief met kurk' tot goede oplossingen kunt komen.

Ik zag en hoorde dat zij het gesprek aangaan, luisteren en hóren wat er gezegd wordt. Dat ze samen onderzoeken hoe een medewerker met plezier kan werken, met hart en ziel. Hoe ze vertrouwen geven bij het toepassen van  nieuwe vaardigheden, technieken of verantwoordelijkheden. Maar ook dat ze grenzen stellen, aanspreken en knopen doorhakken.

En ik zag en hoorde dat het best spannend is om je zo bloot te geven voor de groep, zo kwetsbaar te zijn. Dan begin je dus maar met een grap, je maakt je een beetje onzichtbaar, of je houdt je op de achtergrond. Gelukkig veranderde dat in ieder gesprek en kwamen ziel en zaligheid aan de oppervlakte.

Wat mij betreft halen deze elf studenten hun bachelordiploma met vlag en wimpel. Ik zou me als patiënt of cliënt graag aan hun zorg toevertrouwen. Zij geven mij ook vertrouwen in de toekomst van de zorg, want ze weten waar ze over praten en hoe ze moeten handelen. Die passie, die kracht, die enorme betrokkenheid maken dat die brok in mijn keel zit en er nog steeds niet uit is.

Als onderwijskundige bij de faculteit Management & Bedrijf ondersteun ik 5 voltijdsopleidingen bij het vormgeven en inrichten van het curriculum. Ik heb veel contact met docenten en management team, maar jammer genoeg te weinig met studenten. Dat geldt helemaal voor Management in de Zorg (MiZ). Als enige duale opleiding in onze faculteit is dat een beetje een buitenbeentje. De studenten zijn veel minder op de hogeschool, ze zijn gemiddeld ouder dan de voltijds studenten en hebben al een flinke periode gewerkt. Dat geldt zeker voor de studenten van deze groep. 

Meer informatie over de opleiding MiZ? https://www.hsleiden.nl/management-in-de-zorg