Assessment

Mijn laatste trainingsdag. De cursisten gaan nog een week door met collega Maraliza. Maar vandaag was het assessment van het eerste deel van de training: in een groep een module ontwikkelen op basis van een urgent probleem in de rechtspraktijk. In die module moeten de cursisten laten zien dat ze de kennis die ze verworven hebben, kunnen omzetten in een praktijkgerichte module. En dat niet alleen. Ze moeten laten zien dat ze vaardigheden hebben ontwikkeld op het gebied van samenwerkend leren en project- en probleemgestuurd werken en leren.

Een hele mondvol en misschien een beetje jargon, maar ja, dit is ook een blog van een onderwijskundige:-) In ieder geval hebben de cursisten er hun handen aan vol. En hun hoofden, want er zijn weer felle discussies vandaag tijdens de presentaties. Dat is ook de bedoeling. De luisteraars moeten na de presentatie opponeren: kritische vragen stellen over de gemaakte keuzes. Dat gebeurt! Tijdens de discussie blijkt steeds weer dat de deelnemers nog bezig zijn hun pas verworven kennis over nieuwe leerparadigma's, activerend en zelfgestuurd leren te incorporeren. De meesten hebben een bepaald beeld voor zichzelf uitgewerkt. Ze passen dit toe als ze luisteren naar de presentatie van de modules van de andere groepen. Soms blijkt dat die andere groep een heel ander beeld heeft.

Een voorbeeld:
Groep 9 heeft twee bestaande modules gecombineerd tot een nieuwe, praktijkgerichte module waarin studenten veel zelf moeten gaan ondernemen om te leren. Het grootste deel van de discussie gaat over die combinatie. Volgens de meesten kan dat niet. Studenten moeten eerst het één leren en dan het andere oefenen. Bovendien staat het zo niet in het curriculum. Het argument van de groep 'Het werkt nu niet, afgestudeerde studenten weten niet wat ze moeten doen' wordt door allen beaamd. Maar deze verandering is kennelijk een brug te ver. Toch is dit wat wij bedoelen: geef de studenten complexe problemen, of nog beter, laat ze die zelf bedenken en geef ze handvatten om te leren die op te lossen. Leer ze waar ze die kunnen vinden, laat zien hoe jij dat doet en andere experts...
Dan komt deze vraag: "Hoe gaan jullie ervoor zorgen dat dit gaat veranderen in het Nationale Curriculum?" Ha, daar is iemand die niet vastzit in een beeld of concept, maar verder kijkt! De groep heeft geen antwoord. Ik ben benieuwd of ze dit nog aanvullen in hun eindproduct.

De hele ochtend is gevuld met presentaties.Als de stroom uitvalt, presenteren drie groepen zonder PowerPoint.  Elke keer zijn er weer kritische vragen. Vooral als het om een onderwerp gaat waar cursisten zelf mee te maken hebben, is de discussie fel. Maar er wordt ook gelachen. Aan het eind van de ochtend spreek ik ze toe. Ik schiet bijna vol als ik ze vertel wat ik van hen gezien heb: hun geworstel met student-directed learning. Hun ambitie om én de rechtspraktijk én het onderwijs op de Law Schools en in de Training Centers te verbeteren. Ik vertel dat ze een grote stap voorwaarts gemaakt hebben en dat ik merk dat hun gedachten over onderwijzen en leren meer vorm gekregen hebben. Wat een geweldige ervaring om het hen te kunnen werken. Daar bedank ik ze voor. Ze applaudisseren. "En nu allemaal mee naar buiten, dan zet ik jullie op de foto1"

Ze zijn het niet allemaal, want een aantal moest naar de moskee voor het vrijdagmiddaggebed en er waren zieken. Maar de meesten staan erop.

En nu mijn assessment. Mijn creditcard werkte niet in het hotel. Volgens de receptionist kun je met een Master Card alleen geld opnemen in het Sheratonhotel. Na afloop van de training brengt Bihian mij erheen. Het stikt er van de politieagenten en de weg is geblokkeerd. Naast het Sheraton is een grote moskee. Vorige week waren daar rellen en is de vlag verbrand, dus nu nemen ze geen risico. Bihian mag me voor de ingang van de  Sheraton-oprijlaan afzetten. Zijn armoedige taxi mag niet naar binnen, mag niet eens op de parkeerplaats buiten het hek. 
Veel boebeleboe, twee securitypoortjes, een sjeik die met een enorm gevolg naar buiten komt, twee pinautomaten, een credicard én een pinpas verder, heb ik het geld. 

Ik loop naar boven naar de weg. Er staan nu nog meer agenten belangrijk te doen. Ik zie Bihian aan komen rijden, hij mocht vast niet blijven wachten. Eerst mag hij niet keren, maar hij wijst naar mij, dan kan het ineens wel. Het verkeer wordt zelfs tegengehouden. Soms is het handig om een grijze, blanke vrouw te zijn!