Kennismaking

Na een korte nacht in Addis Abeba word ik opgehaald door een auto met chauffeur en Noh. Zij brengen me naar Adama. Noh is openbaar aanklager in Addis Abeba, maar hij woont in Adama. Hij is een van de deelnemers aan onze training en hij is onze begeleider deze weken. En wat voor een begeleider. Hij zorgt heel goed voor ons, neemt ons mee uit lunchen en organiseert uitjes. Daarnaast regelt hij alles wat nodig is om ook de training goed te laten verlopen. Een geweldige man!

Adama is de stad waar wij onze training geven in het Oromia Justice Sector Professionals Training and Legal Research Institute. Adama ligt ongeveer 100 km ten zuidoosten van Addis Abeba. De stad is ook wel bekend als Nazreth, maar heeft sinds een aantal jaar haar oorspronkelijke naam weer terug.

Ik zou om half zeven worden opgehaald, maar er ging iets mis met de auto, dus het werd 10 uur. Voordat Noh en de chauffeur konden wegrijden uit Adama, was het al 7 uur. En als je na 7 uur in Addis komt, is het één grote verkeersopstopping. Dat blijft eigenlijk zo de hele dag, dus het duurde ook weer een uur voordat we Addis uit waren. Alles bij elkaar ben je dan een dikke twee uur bezig om die 100 km te overbruggen.

Er loopt een snelweg tussen Addis en Adama. Dat betekent overigens niet dat er geen kudde schapen kan lopen. Die kwamen we een paar keer tegen. Langzaam ging de stad over in een groen en veel leger gebied met af en toe een huisje. En leuk om dat ook weer te zien overgaan in een meer stedelijk gebied met de bekende golfplatenhuisjes, flats en kleine, vrijstaande huizen.

Volgens Noh heeft Adama ongeveer 600.000 inwoners. Ik neem aan dat hiermee de hele regio bedoeld wordt, want de stad zelf is niet zo groot. Adama is, zoals ze het zelf beschrijft, een conferentiestad. Er zijn verschillende grote conferentieoorden en er zijn heel veel hotels, die ook goed bezet zijn, want er is altijd wel een conferentie gaande. Die hotels bevinden zich meestal in het centrum van de stad. Daar is het heel druk met mensen, koffietentjes en winkels in allerlei soorten en maten. En met veel verkeer: SUV’s, kleine busjes, paard en wagens, vrachtwagens en bajaj (spreek uit: badjadzj). Die laatste kennen wij als tuktuks. In de zijstraten krioelt het van deze bajaj, het is het meest gebruikte vervoermiddel, naast de voeten. Want ‘gewone’ Ethiopiërs lopen heel wat af.

Ethiopië met in het midden Addis Abeba en zuidelijk Adama
(hier Nazreth genoemd)

Na een lunch met Mr. Tesfaye en Mr. Dhaba, de ‘bazen van het trainingsinstituut, collega Michael en ik, volgde de kennismaking met de trainees. 34 paar donkere ogen keken mij aan, ik vertelde maar kort wie ik was en wat ik vooral met hen wilde gaan doen. Daarna gingen zij aan de slag in hun projectgroepen. Ik sloot bij elke groep even aan om te horen wat hun project was en wat ze tot nu toe gedaan hadden. Wat een betrokkenheid met het probleem dat ze willen adresseren in hun training. Dat zijn ook niet de minste, o.a. kindermishandeling, verkrachting, diplomafraude, landonteigening. In bijna alle gevallen gaat het om de verschillende interpretatie van de wet bij dit soort misdrijven. Daar willen de groepen verandering in brengen. Ze zijn ervan overtuigd dat zij in de positie zijn om hier invloed op uit te oefenen, De meesten zijn openbaar aanklager, rechter, juridisch beleidsmedewerker of politieofficier. Door hun collega’s te trainen, kunnen ze een eerste stap naar verbetering zetten. Mooi om hen te zien en horen vertellen. Mooi ook om te zien wat ze tot nu toe hebben kunnen opnemen van de nieuwe leertheorieën en -perspectieven die Michael met hen heeft gedeeld. Ik denk dat ze klaar zijn voor de volgende stap, van theorie naar praktijk. Dat is een grotere stap dan zij nu denken. Het zal af en toe schuren, onzekerheid geven en verwarring zaaien, maar ook dat hoort bij leren