Ik schreef een boek (1/4)

Het is zover: op 1 maart 2022 is ons boek Kiezen voor kansen in druk verschenen! Samen met Jos de Mulder schreef ik dit boek over een onderwerp dat ons beiden zeer na aan het hart gaat: kansen(on)gelijkheid. 

Het begon op een zonnige middag tijdens de lockdown in 2020. We dronken met wat vrienden een borrel, op anderhalve meter afstand, in de tuin, want het was steeds maar mooi weer. Het gesprek kwam op het boek Kapitaal en ideologie van Thomas Piketty. Vriend Jos vertelde enthousiast over Piketty’s theorie. Die stelt dat de heersende macht een ideologie heeft die de bestaande, ongelijke situatie in de samenleving rechtvaardigt. Die situatie kan blijven bestaan omdat de meeste mensen er geen last van hebben en er dus niet tegenin gaan. Ik voelde me aangesproken, want ik ben immers een van die mensen. Dat bleef in mijn gedachten rondzingen.

 

Ook in latere gesprekken hielden Piketty en zijn theorie ons bezig. Zowel Jos als ik zijn lang actief geweest in het onderwijs, op verschillende terreinen. Toentertijd zijn we elkaar nooit tegengekomen. Ik leerde hem later kennen als de partner van een vriendin.  We merkten dat we over veel zaken hetzelfde dachten, zeker als het ging om kansen(on)gelijkheid in het onderwijs. Op een gegeven moment besloten we een boek te schrijven waarin we de knelpunten die kansenongelijkheid in het onderwijs veroorzaken analyseren. We wilden ook onderzoeken in hoeverre de theorie van Piketty hierop van toepassing is en of die kan helpen bij het oplossen van dit hardnekkige probleem.

 

Grappig hoe je tot zo’n besluit komt, een boek schrijven met iemand die je eigenlijk alleen maar kent als de partner van je vriendin. Maar we herkenden in elkaar het gevoel dat we dit verder moesten uitzoeken. Dus begonnen we in juni 2020 met het lezen van artikelen, boeken, onderzoeken, allerlei publicaties. Zo kregen we een beeld van de knelpunten. Ik vond dat een leuke, maar ook treurigmakende fase. Lezen, studeren en analyseren vind ik fascinerend: je ontdekt van alles en de ene vraag roept de andere op, zodat je steeds dieper in de materie duikt. Maar ook stapelden de knelpunten zich op. Er zijn zoveel facetten in en om het onderwijs waar het niet goed loopt. Dat is al heel lang bekend en er verandert eigenlijk niets. Grote groepen kinderen krijgen niet de kans die ze verdienen. Daar werd ik soms somber van en ook moedeloos. Waarom verandert er zo weinig? Kunnen we daar überhaupt iets aan doen?