Eindpresentaties

Vandaag is de dag van de eindpresentaties. Tijdens de voorbereiding heb ik de trainees gezegd rekening te houden met stroomuitval. Dus vooral niet teveel te vertrouwen op hun PowerPointpresentatie. Als ik om half 9 het ministerie binnenloop zie ik het al: power cut!

Groep 5 zit in het lokaal. Ze kijken een beetje beteuterd: zij zijn als eerste aan de beurt. Gistermiddag hebben ze nog lang zitten werken aan hun presentatie en nu dit! Snel zetten ze een aantal punten op een flipover. De andere groepen die langzaamaan binnendruppelen doen dit uit voorzorg ook. Om 9 uur vraagt groep 5 of nog éven kunnen wachten. Misschien…

Maar om 10 over 9 is het genoeg. We hebben een strak schema vandaag. We beginnen.

Een van de groepsleden houdt de presentatie. De anderen staan ook voor de klas. Toen ik zei dat dit de bedoeling was, waren ze verbaasd. Maar wij trainers vinden dat ze met de hele groep stáán voor hun module. Je gaat er dan ook niet ongeïnteresseerd naast zitten. Toen ik voordeed hoe dat eruit ziet, moesten ze erg lachen. Herkenning en een beetje schaamte. Dat hebben ze goed begrepen, dacht ik. Maar ik moet groep 5 er fijntjes aan herinneren dat ze allemaal mee naar voren moeten.

Ook zonder PPt houdt Solomon een heldere presentatie.

Ook zonder PowerPoint houdt Solomon een heldere presentatie. Hun training is voor vijfdejaars bachelorstudenten (de Rechten-bachelor duurt vijf jaar in Ethiopië.) Het onderwerp is Challenges for Free Legal Service in Ethiopia. Solomon laat zien dat ze geprobeerd hebben een training te ontwerpen waarbij de student zoveel mogelijk zelf aan de slag moet om de noodzakelijke kennis op te doen. Hun uitgangspunt is de casus over Muna, een jonge vrouw die door allerlei onvoorziene omstandigheden alleen is komen te staan en probleem op probleem tegenkomt.  Ze heeft juridische bijstand nodig, maar wordt van het kastje naar de muur gestuurd. De studenten moeten een juridisch onderbouwd advies aan Muna geven. Ze gaan nog meer casus bestuderen en natuurlijk ook de wetten en regelgeving die daarbij nodig zijn. En ze gaan de praktijk in, ervaring opdoen bij een instantie die Free Legal Service verleent. Dat is voor Ethiopië niet zo gewoon. Maar wel een goede manier om de theorie toe te passen.

Groep 6 heeft tot onze verrassing een goede training ontworpen. Het was lang onzeker of dat zou gaan lukken. Zij hebben de lessen groepsdynamica aan den lijve ondervonden en alle fasen van groepsvorming doorgemaakt. Ze kijken er nu met een knipoog op terug “From germinating seeds to a ripened fruit, hebben ze hun reflectie als titel gegeven. Hun training is ontworpen voor juristen die zich bezighouden met preventie en handhaving. Ze hebben Infringements of Consumers’ Right als onderwerp. Hun doel is om de handhaving echt te verbeteren. Daarom is een van hun opdrachten om op de Merkato, de markt in Addis Abeba, de grootste in heel Afrika, veldonderzoek te doen. Daar kunnen ze heel wat leren! Deze professionals kennen de wet wel, maar zijn ze zich er lang niet altijd van bewust hoe er met de consument omgegaan wordt. Misschien is dit een stap in de goede richting.

Als groep 1 halverwege de presentatie is, floept het licht aan. Stroom!!! Een zucht van verlichting gaat door het lokaal. Zij kunnen wél hun PowerPoint gebruiken! Adapters worden aangesloten en we kunnen verder.

 

Groep 1 heeft trouwens mijn speciale belangstelling.

Groep 1 heeft trouwens mijn speciale belangstelling. Dat komt door hun onderwerp Awareness on Environmental Laws. In hun voorstel hadden ze grootse plannen met veldonderzoek op bepaalde plekken in en rond Addis. In hun modulebeschrijving zien we daar niet veel van terug. Jammer, want het was een verrassende insteek, zeker voor rechtenstudenten in Ethiopië.

In de presentatie vertelt Eskedar uitgebreid over de manier waarop ze dit veldwerk inrichten en waarom ze dit gaan doen. Ik kijk nog eens in de module. Waar staat dat dan? Als ik heel goed lees, schrijven ze er wel iets over. Maar de bedoeling komt er in die geschreven tekst niet uit.

Dit zie ik vaker, ook bij de andere groepen. Het is moeilijk om helder te formuleren wat ze gaan doen. Ik heb het erover met co-trainer Kalkidan. Zij is docent en herkent het, ook bij zichzelf trouwens. Misschien komt het doordat ze niet in hun moedertaal schrijven, maar in het Engels. Voor sommigen is dat hun derde taal, naast hun moedertaal en de officiële taal, het Amhaars.

Ook de Oostenrijkse professor die lesgeeft bij de Master International Law, herkent het. Hij ziet een groot verschil tussen de discussies in de groep en de schriftelijke opdrachten.

Goed dus, dat de groepen presenteren en antwoord geven op kritische vragen. Daardoor leer ik ze beter op waarde te schatten…