Rauw vlees, rauwe vis en same sex.

Als ik terugkom van het ministerie vind ik het heerlijk om op het balkon te zitten en even bij te komen. Vandaag lees ik mijn tweede en laatste boek uit. Maar in een van de winkeltjes in het hotel hebben ze een verzameling achtergelaten boeken. Ik ruil mijn boek in voor een ‘nieuwe’ Engelse roman. Ik betaal een klein bedrag (voor het bewaren?!) en kan in ieder geval tot en met de terugreis lezen: 470 pagina’s Erica James, Gardens of delight. A romantic novel. Ik ben benieuwdJ

Daarna wandel ik naar het Ambassor Park. Daar is een gezellig terras onder de bomen. Er zitten altijd mensen. Het is nu zelfs druk. Ik loop rond en hoor mijn naam. Een groepje trainees zwaait en wenkt me. Ze zitten aan een groot glas tapbier. Dat neem ik ook. En dan begint het grote vragen…

Amanuel schrijft ‘drs.’ op zijn hand en vraagt wat dat betekent. Het staat vóór onze namen in de reader en zal dus wel een titel zijn, maar wat voor een? Daar hebben ze hun hersens over gepijnigd. Dat antwoord is simpel.

Ik vraag hoe het zit met hun namen. Vorig jaar en ook nu weer is het een enorm gepuzzel om achter hun juiste namen te komen, voor op het certificaat. Nu leer ik: Je hebt een voornaam, dat is jouw naam. Die heb je gekregen bij je geboorte en daarmee word je aangesproken. Je hebt geen achternaam of familienaam. Wel is bij iedereen de tweede naam die van zijn vader en de derde naam die van zijn grootvader. Maar dat is geen achternaam of familienaam, want de naam van de vader is ook een naam die hem bij zijn geboorte gegeven is. En die van de grootvader ook! Dat is voor mannen en vrouwen gelijk en dat blijft altijd zo, ook na een huwelijk. Op een diploma komen die drie namen te staan.

Eindelijk duidelijkheid! Ik vind het een mooie traditie, die overigens ook is opgenomen in de wet. Recent is nu een bepaling toegevoegd dat de tweede naam de familienaam gaat worden. Dit om de naamgeving aan te passen aan de gewoontes in de westerse wereld. Niet slim, want de tweede naam is bij elke generatie anders en zal dus nooit een familienaam worden. Bovendien zijn mijn trainees heel erg trots op deze unieke wijze van naamgeving. Die willen ze helemaal niet veranderen!

Haftu vertelt dan dat hij gehoord heeft dat ze in Amsterdam rauwe vis eten, in twee delen, met een stukje ertussen?! Het duurt even voor ik begrijp dat hij het over onze haring heeft. Ik leg het uit en ze vinden het vooral geweldig dat sommige mensen die dan aan de staart vastpakken en afhappen. Rare jongens, die Hollanders! Maar ik heb een tegentroef: zij eten rauw vlees! Soms zelfs als ontbijt! Dat klopt en ze vinden het allemaal lekker! Rare jongens, die Ethiopiërs!

Er komt nog veel meer langs: huidskleur, kleding, kinderen, salarissen, huwelijken. Dan vraagt Amanuel: ”Is same sex allowed in Holland?” Als ik met “Ja” antwoord, zijn ze echt geschokt. In Ethiopië is homoseksualiteit iets minderwaardigs en strafbaar. “Strictly prohibited!!!”

Haftu geeft toe dat hij wel eens zou willen weten hoe het voelt om seks te hebben met een man. Die bekentenis hebben we vast aan dat tapbiertje te danken. Het levert een boel hilariteit op. 

Als ik bevestig dat we ook het homohuwelijk erkennen, wordt het nog heftiger. Alle "oude' argumenten komen langs. ‘In de bijbel staat: gaat en vermenigvuldigt u.’ ‘Het is onnatuurlijk.’ ‘Waarom heeft God dan een man en een vrouw geschapen?’ Ze proberen me te overtuigen van hun gelijk. Maar ik ben niet onder de indruk en op mijn vraag “Hebben jullie er last van?”, hebben ze geen antwoord. We concluderen dat het nog wel even zal duren voor we hier hetzelfde over denken. Vijftig jaar zeker. Of langer, of nooit.

We komen op een minder gevoelig onderwerp: de infrastructuur. Ook daar kijk ik met mijn westerse ogen anders tegenaan. Ik vind de verhoogde spoorlijn die dwars door de stad aangelegd wordt, vreselijk lelijk. Maar dan vertelt Berhane dat hij ’s ochtends twee uur nodig heeft om naar het ministerie te komen. Niet omdat het zo ver is, maar omdat het verkeer helemaal vaststaat. Hij zit dan in een van de tientallen kleine taxibusjes die ook in de file staan. De spoorlijn is een grote verbetering, vindt hij. Die scheelt hem meer dan een uur reistijd. Lelijk, misschien, maar wel heel efficiënt en veel schoner.

Anderhalf uur op een terras met een groep trainees. Veel gelachen, veel geleerd…