Ntoto

We vertrekken vroeg voor een zaterdag, 9 uur. Maar dan is het nog niet zo warm en kan de taxi van Bihian de berg nog op. We gaan naar Ntoto, de berg ten noorden van Addis waar keizer Menelik II woonde. De berg is 3200 m. We moeten dus nog 700 m stijgen. De weg gaat steil omhoog, dat is hard werken voor de oude Lada van Bihian.

De bossen zijn vaak zo'n 40 kilo...

Als we omhoog rijden, komen ons voortdurend vrouwen tegemoet die een enorme stapel hout op hun rug dragen. Dat hout, van de eucalyptus, sprokkelen ze in de bossen op de berg. Het hout is voor eigen gebruik, maar ook om te verkopen in de stad. De bossen zijn vaak zo’n 40 kilo, ze lopen dan ook helemaal krom.

Elke dag gaan de ze berg op. Hout sprokkelen is een taak voor vrouwen, mannen doen betaald werk. Het zal nog lang duren voor hier verandering in komt, ben ik bang. Ik wil het vastleggen, maar voel me veel te beschaamd om zo’n foto te maken. Ik word in een taxi de berg opgereden! Deze foto heb ik van internet gehaald…

Het lijkt van buiten het meest op een grote hut...

Als we de top naderen doet Bihian de radio uit. De autoramen staan open en op deze heilige plaats moet het stil zijn. Het is ook stil. Een verademing na het voortdurende getoeter in Addis. Het is stil, ook al wonen hier zo’n 4000 mensen. Monniken, maar ook mensen die hier ooit kwamen om genezen te worden. Na hun genezing wilden ze niet meer weg omdat het hierboven heilzaam en goed is. Ze hebben bijna niets, maar volgens Bihian ook weinig nodig. Hier zijn maakt je gelukkig. Hij kan het weten, want hij heeft hier een paar jaar geleden twee maanden gewoond om een zieke vriend te verzorgen.

Als je hierboven komt om te genezen, drink je per dag vijf liter van het heilige, genezende water. Verder vast je en bid je. Zijn vriend, met ernstige reuma, kon na een week zijn handen weer bewegen en zelfs schrijven. Bihian weet zeker dat dit door deze heilige plaats komt. Hij voelde toen ook hoe goed het hem deed daar te zijn.

Het paleis van keizer Menelik II en keizerin Titu ontroert me, net als de trots van de gids. Het is zo heel anders dan het concept ‘paleis’ dat ik heb. Het lijkt van buiten het meest op een grote hut. Van binnen is het ruimer en hoger dan je denkt. En vooral het dak is geweldig: de basis is van hout, daar overheen een laag leer en dan gras. Zo staat het er al 150 jaar en het lekt niet!

Achter het paleis een geweldig uitzicht over het dal waar Addis ligt. Keizerin Titu heeft erop aangedrongen in Addis te gaan wonen. Ze hield van het prettige klimaat, de vruchtbare bodem en de weelderige plantengroei. Vandaar de naam Addis Abeba: ‘nieuwe bloem’.

Ook het museum ontroert me. De gids verzekert ons dat alles wat er staat uit het paleis van Menelik komt en authentiek is. Het is een verzameling van stoffige trommels, cadeaus van staatshoofden uit Europa, rijkversierde kronen en religieuze attributen. De gids heeft een afgepast aantal Engelse woorden om uit te leggen wat we zien. Ik ben samen met een groepje Chinezen. Dat is fijn voor hen, want ik kan af en toe nog een extra toelichting gevenJ Als we het museum uitkomen, staat er buiten het hek een lange rij mensen met jerrycans. Zij komen het heilige water halen.

St. Joris en de draak

 Bihian brengt me naar een andere kerk, een achtkantige, ook door Menelik II gebouwd. De gids neemt ons mee de kerk in. Dat is bijzonder. Bihian is ook nog nooit binnen geweest. De wanden van de heilige ruimte voor de ark des verbonds zijn allemaal beschilderd in de traditionele Ethiopische stijl. Eén schilder heeft hier zijn levenswerk van gemaakt. Omdat de wanden meestal bedekt zijn door gordijnen en er niet al teveel zonlicht binnenkomt, zijn de schilderingen goed geconserveerd, ook na 140 jaar. Ik hou van de heldere kleuren en de strakke lijnen. Weer een cadeautje.

Niet het uitzicht vanaf het paleis van Menelik, maar iets lager

Op de terugweg luisteren we in de auto naar een cd van Teddy Afro, een bekende Ethiopische protestzanger. Het lied Menelik zingt Bihian enthousiast mee. In het lied zingt Teddy over de tijd van Menelik, toen arm en rijk, christen en moslim, vreedzaam samenleefden. Dat is nu anders. Het lied laakt de houding van de regering. Die is corrupt, die verdeelt en bindt niet samen. Er is hier water genoeg, zingt Teddy, waarom hebben sommigen dan dorst. Er is vlees genoeg, waarom hebben sommigen dan honger. De media boycotten de cd, maar ook de Oromo-bevolking doet dat. Menelik II moordde tijdens zijn bewind miljoenen Oromo’s uit. 

Het is nooit zo simpel als het lijkt in een land als Ethiopië…