Woesj

“Ik vond het een goede presentatie en ook interactief, maar als iedereen zit te slapen en tegenwerkt, kan je van alles doen, maar dan wordt het nooit wat!” Amanuel is nog gefrustreerd. Ook tijdens zijn presentatie zitten de trainees te suffen of zijn ze met iets anders bezig. Na afloop spreek ik ze erop aan. Schuldbewuste blikken. Een aantal gaat rechtop zitten, maar zakt tijdens de volgende presentatie weer in. De presentaties zijn niet zo interactief als de opdracht was, maar dat is geen rechtvaardiging van het gedrag, daar geef ik Amanuel gelijk in.

Trainee Michael voelt zich aangesproken en zegt beleefd maar duidelijk dat hij zo niet wenst te worden aangesproken. Er dreigt een woordenstrijd. Ik bedank beide heren, zeg dat ze allebei gelijk hebben en sluit de discussie. Solomon vraagt “Wat kun je nu doen als je zo’n slaperige klas voor je hebt?” Goeie vraag! “I’ll show you!”, zeg ik.

Ook in zo'n lokaal kun je met 37 mensen een kring maken

Ik zeg dat iedereen in een grote kring moet gaan staan om de stoelen en tafels heen. Het gaat traag, maar ik zweep ze op met wat klappen en aanmoedigingen. Er is gegiechel en geschuifel en in een paar minuten staan we in een kring: 34 trainees, 2 co-trainers en ik. “OK”, zeg ik, “We gaan woesjen!” 

Dit is een bekende energizer. Je zwaait met je beide handen opzij naar je buurman en zegt “Woesj”. Die geeft de woesj door aan de volgende, enz. enz. tot de woesj weer terug is bij degene die begon.

Weg is de slaperigheid! Veel gelach, commentaar als iemand niet goed woesjt, energie komt los. Nog twee rondjes, dan kunnen we weer verder. “We woesjt away the bad vibes,” zegt Michael.

  

Ik leg uit wanneer ik een energizer gebruik, op momenten zoals nu, of als de bekende lunchdip toeslaat. Meestal voeg ik er nog twee variaties aan toe: “Boing” en “Pow”. Ook leuk, maar nu een beetje teveel van het goede met zo'n grote groep.

We gaan verder met de presentaties. Ze worden niet echt interactiever, maar de groep doet mee. Of doet alsof, maar dat vind ik nu ook goed.

Ik denk wel dat ik weet wat mis ging. Hoewel ik gisteren heb aangekondigd dat we met de presentaties beginnen - een verwerking van een leesopdracht - ben ik te snel van start gegaan en heb niet goed afgestemd met de groep. Geen echt contact gelegd, ze er niet bij betrokken. Dat moet ik in de gaten houden, ik moet niet te snel willen en naar de groep kijken, zodat ik dit soort situaties kan voorkomen. Of in ieder geval kan proberen dat te doen!

Na mijn afsluiting blijft een aantal groepen zitten om verder te werken...

Gelukkig kwam het goed. Vanmiddag blijft na mijn afsluiting een aantal groepen zitten om verder te werken aan hun opdracht, terwijl het zeker 30 graden was in het lokaal. Belayhun, de charmante assistent met de sleutel zegt: “Ga maar, je taxi staat er, ik werk hier door en wacht wel.”