Kwaliteit

Vandaag het laatste ‘lesmoment’, over evaluatie en kwaliteitszorg. Morgen is de hele sessie gewijd aan het afmaken van de modules. Die moeten morgen, woensdag, voor 20:00 uur naar ons gemaild zijn. Collega’s Michael en Maraliza beoordelen mee. Via Skype overleggen we. Dat is goed te doen, als er tenminste niets met de verbinding gebeurt. Morgen bereiden de trainees ook de presentatie van donderdag voor. Een presentatie van hun module aan de groep, die hen daarna kritisch ondervraagt.

Maar vandaag nog les. De trainees krijgen twee opdrachten. Voor de opdracht over evaluatie spelen ze de rol van consultant en geven ze advies over de evaluatie van een nieuw onderwijsprogramma. Voor de opdracht over kwaliteitszorg hebben ze, als het goed is, een artikel gelezen. Dit is de opdracht.

Op jouw universiteit wordt kwaliteitszorg serieus genomen. Alle stakeholders worden hierbij betrokken. Zo ook de studentenraad. Het management heeft jou gevraagd om de studentenraad uit te leggen

- wat kwaliteitszorg is,

- waarom het belangrijk is,

- wat een goede methode is om kwaliteit op de universiteit te meten,

- waarom duurzaamheid een rol speelt bij kwaliteitszorg, en

- wat de rol van studenten zou kunnen zijn.

Je legt dit aan de studenten uit in een presentatie van max. 10 minuten

Ik heb de groep in tweetallen ingedeeld, maar het begint met stilte. Geen overleg, bijna niemand heeft het artikel gelezen… Er was wel tijd om te lezen gisteren, maar toen hadden de meeste groepen het te druk met het verwerken van de feedback van het peer assessment. Dat was urgenter. Prima, als er urgentie is, wordt er geleerd.

Na een tijdje begint het geroezemoes. Druk overleg, internet wordt geraadpleegd, maar is jammer genoeg erg langzaam vandaag. Na een half uur wordt het stiller, steeds meer trainees gaan naar hun e-mail of Facebook. Ze zijn klaar.

Ik vraag Zemenu en Asnakech om te presenteren. Zemenu heeft het de laatste dagen een beetje laten afweten in de groep en Asnakech heb ik pas één keer iets horen zeggen. Een goede reden dus om hen als eersten te vragen. Zemenu presenteert en doet dit geweldig! Na zijn verhaal komt er een levendige discussie op gang. Over duurzaam hoger onderwijs, over standaarden, over de rol van de docenten en studenten. Zo ontstaat er een gedeeld beeld over hoe kwaliteitszorg in het hoger onderwijs zou kunnen zijn.

Daarna bespreken we de kwaliteitszorg op de Ethiopische universiteiten. Amanuel vat het kort samen: er zijn kwaliteitscoördinatoren, die doen hun best en tuigen programma’s op. Zolang de basis echter niet op orde is: gekwalificeerde docenten, materialen (toegang tot internet) en goede lokalen, kun je niet van kwaliteit spreken. Instemmend geknik. Ook toen we het over veranderen en implementeren hadden, werd dit genoemd als een grote belemmering.

Co-trainer Kalkidan laat zien dat je toch iets kunt doen. Zij vertelt dat zij in hun vakgroep Human Rights een interne audit georganiseerd hebben. De docenten hebben een zelfevaluatie geschreven. Studenten, werkveld, management en ondersteuners zijn geïnterviewd, er zijn focusgroepen georganiseerd en de resultaten zijn vastgelegd. Door de inbreng van studenten is er onder andere nu een cursus over genderissues ontwikkeld. Mooi voorbeeld van eigen initiatief!

Als laatste vertel ik dat ik vanochtend om 6 uur gewekt werd door een belletje van mijn digitale agenda: morgen visitatie Hbo-rechten. De collega’s van die opleiding laten de komende twee dagen aan een externe auditcommissie zien dat ze een goede beoordeling en dus een accreditatie voor de komende jaren waard zijn. Mooie aanleiding om te vertellen hoe de kwaliteitszorg bij ons in het hoger onderwijs geregeld is.

De conclusie is dat zo’n externe, onafhankelijke audit in Ethiopië nog een tijdje op zich zal laten wachten, maar dat je als docent wel al veel kunt doen om de kwaliteit van je eigen onderwijs te verbeteren. Daar zijn we de afgelopen weken al flink mee bezig geweest, vinden ze. Dat beschouw ik als een compliment aan ons drieën.J