Drie reizen

Het is heel stil op de weg vrijdagochtend rond vier uur. Maar zodra je de afslag naar Schiphol neemt, wordt het druk. Schiphol is een continubedrijf. In deze tijd -en met deze temperatuur-stroomt het op dit tijdstip vol met mensen op slippers. Ze kijken verwachtingsvol op de borden: vertrekt onze vlucht op tijd en van de zelfde gate als op internet stond?

Ik sta met een knoop in mijn maag in de rij voor de incheckbalie van Lufthansa. A. is er gelukkig ook nog even bij. Aan de ene kant leuk, aan de andere kant raar, want meestal staan we hier als we samen op reis gaan. Dan heb je samen de voorpret, samen de ergernis van het wachten en samen de hoopvolle verwachting. Daar hebben we het over in de rij. Het is anders als je alleen op reis gaat. Ook minder leuk. Maar wel spannend, dat heeft ook wat. Een knoop in mijn maag dus. Na het inchecken drinken we een cappuccino en dan nemen we afscheid. Een brok in mijn keel kan er ook nog wel bij!

Schiphol leidt af, dat is fijn. En ik kan overal lezen, dat is ook fijn. Koffie hoef ik niet meer, maar zo tussen twee horecapunten in zit ik prima met mijn boek Dit zijn de namen van Tommy Wieringa. Ondanks de twee verliefden die luidruchtig een spelletje … op reis doen en de dames die vertellen welke jurken ze wel en niet meegenomen hebben, lees ik.

Ik ben al ver weg, afwisselend in een grensstad ergens in de steppe en in een vrachtwagen vol mensen die illegaal een grens oversteken. Die reizen gaan de hele reis naar Ethiopië met mij mee. Als ik over de Adriatische zee vlieg, met een geweldige zicht op Dubrovnik, ontdekt de commissaris dat hij joods is. Als ik over de Middellandse zee vlieg, trekt een groep vluchtelingen, onder wie een Ethiopiër (!), over een oneindige steppe. Tijdens de urenlange vlucht over de woestijn hebben de uitgehongerde overblijvers en de commissaris elkaar ontmoet. In Kartoum zoeken én de vluchtelingen én de commissaris naar hoe zij verder moeten met hun leven en kijk ik hoe hele gezinnen het vliegtuig verlaten op weg naar familie, huis of vakantie. Voordat ik Addis bereik weet ik dat aan het eind van het boek een nieuwe reis begint.

Als ik mijn koffer opgehaald heb en naar de uitgang loop, zie ik Michael enthousiast zwaaien. Nu begint het echt.